Spójrz, mam w sobie płomień i chłód...

Dopadła mnie chyba jedna z najgorszych rzeczy na świecie. Nie wiem czy powinnam rozpisywać się dokładniej.. Chcę to z siebie uwolnić. Nie widzę innej metody, a przecież nie mogę zwariować. 

Tęsknie.. W tym rzecz. Do czegoś bardzo nieodpowiedniego i zakazanego. Zamiast podarwać samej sobie i traktować to jako ulotny dar od losu, zatapiam się w tym. Inny rodzaj przeżyć... To chore. Nie cierpię na wyrzuty sumienia. Czuję się jak w czasie startującego samolotu. Lekko! Nie potrafię o tym zapomnieć i przestać myśleć.. To trudne. I czuję jak moje ciało pożąda. Domaga się czegoś więcej. Nie mogę skupić się na tym co było nie tak dawno najważniejsze w moim życiu. Co się zmieniło? Wielu rzeczy już nie ma - są nowe.

Chłodny poranek zmusił mnie do wypicia małego kubka parzonej kawy. Znajoma twarz w kuchni otworzyła moje serce. Zaczęło się topić, a strach przed odległością gdzieś zniknął. To naprawdę była nowość. Kiedy się tak czułam? Odniosłam wrażenie, że nie tylko ja zapomniałam jak smakują te uczucia. Hamowałam w sobie drobne instynkty. Gorące powietrze dmuchające łagodnie po mojej szyi, było takie przeszywające. Patrząc w jego kierunku, dostawałąm gęsiej skórki... Coś niezwykłego. Bałam się, że zaczne zachowywać się jak nie ja. Chciałam nie czuć piepszonego podniecenia i nie spoglądać w niewiernym kierunku. Tylko, że na ogół lgnę do sympatycznych osób. Tak i było tym razem. Nie raz. Popołudniowe rozmowy tylko potęgowały zainteresowanie. To takie straszne pragnąć pół-wolnego mężczyznę? Obawiam się, że znam odpowiedź.. Nie jestem z siebie zadowolona, kiedy myśle o nim w samolubny sposób. Nie wiem co takiego się stało... Mogłam nie zarzucać tej cholernej kotwicy tak głęboko!
Aktualnie leżę na kocu i wspominam jak dotykały mnie mieciutkie opuszki palców. Wtargnęły wewnątrz mnie. Długie palce tańczące po skórze, brzuchu, piersiach... Nie mogłam się oprzeć. Całował moje ramię, szyję i okolice blisko uszu. Co jest najbardziej szokujące - wręcz nie mogłam się ruszyć! Było mi tak duszno, gdy patrzyłam na jego oczy - pełne i zadowolone. Aż do teraz widzę jak się świecą. Blask i wypływający z nich niemy ogień, którego nie mogę zrozumieć. Mam wrażenie, że to sen, bo moje ciało wiło się jak w koszmarze, ale to była bajka. Unosiłam się ponad stan. Moje usta fruwały razem z nim. Teraz wiem co czeka na ludzi zespalających ze sobą dwa przebiegłe fronty - pożądania i zainteresowania. Wskazówka: Tego nie wolno ze sobą łączyć! Dzieje się kosmos. gdzie patrzysz w ciemną przepaść. Tysiąc kilometrów dalej od rozsądku. Zastanawiam się czy było w tym coś głębszego. I ciemno. I jest mi pusto, chociaż wokół mam przesyt.